Steeds groener wordt het onderweg naar het zuiden. Met het zuiden bedoelen we de Belgische Ardennen. We zijn op weg voor onze eerste uitstap dit jaar. Met net Koningsdag achter de kiezen gaan we een weekje met Aege en Anne op pad, even de nieuwe caravan uit proberen voor we met het echte werk, over een kleine maand, gaan beginnen. Helaas is onze oude caravan vorig jaar, op terugweg van onze reis in Spanje, in Solange (F) gecrasht en zijn we op zoek gegaan naar een ander exemplaar (zie blog Spanje 2014). Dat zou niet mee vallen want de oude had precies wat we wilden: niet te groot, indeling was goed, het interieur was niet zo oubollig bruin met oranje en ga zo maar door. Wie schetst onze vreugde toen we ontdekten dat er in Bathmen een precies dezelfde te koop stond. Ik op weg naar Bathmen en binnen een half uur hadden we de deal beklonken.

Zo blij als een klein kind weer terug naar huis met de nieuwe karrievaan. Inmiddels was de oude terug gebracht uit Frankrijk en stond bij Weel, de caravanboer in Alkmaar, te wachten op de expert, die de schade moest bepalen. Wij snel naar Weel toe en alles verwisseld wat er te verwisselen viel. De kussens, de rolhorren, de radio, het vaste matras matras enz. er uit en de kussens van de 'nieuwe' en de slappe matrassen er weer in. Zo was de oude toch compleet en hadden wij weer wat we hebben wilden. De expert vond het klaarblijkelijk geen probleem want hij schatte de waarde even hoog in als wat ik voor de nieuwe betaald had dus puntje bij paaltje had het ons niet al te veel gekost. Vanaf september staat hij nu al op het pad, hoog tijd dus om hem uit te proberen.

Gisteren snel even de boel bij elkaar gezocht en ingeladen. Eigenlijk had ik de hele dag de tijd maar ik moest onverwacht aan het werk in verband met een overlijden van de vader van één van mijn collega's. Geen probleem, een kwestie van goed nadenken. We hadden bedacht dat Anne in de voortent zou slapen en Aege in een aparte tent. Omdat we de voortent eigenlijk nooit gebruiken moest die even de auto in. Luifelstokken uit de caravan want die hadden we toch niet nodig. Nog even een opstapje meegenomen om gemakkelijk achterin te komen want ik word ook een dagje ouder. Alles bij elkaar? Ja? Mooi, auto volgooien, deuren dicht en nog even een camping scoren. L'eau Rouge in Stavelot is het geworden. Bellen of er nog plek was, het is per slot van rekening vakantie. Er waren nog twee plekken beschikbaar en ze zou er één voor ons vasthouden. Nadat Aege zijn opgehaald had en bij dierenpension 'Oma Muis' had gebracht was het nog even een kwestie van de kadetten beleggen met omelet en konden we op pad. Bij de Texaco nog even lucht in de banden en sap in de tank en onderweg.

Het was prima weer. Wel onderweg een paar druppels tegengekomen maar de lucht was over het algemeen blauw met wat schapenwolken. Veel beter dan voorspeld was. Rond een uur of half vier kwamen we aan op de camping. Prima ontvangen en zelfs onze ACSI kortingskaart werd geaccepteerd. Dat scheelt weer even een slok op een borrel. We werden naar onze plek gebracht en konden beginnen met opzetten. Caravan goed neergezet. Daarna besloten om eerst de voortent er aan te zetten. Eerst de stokken even pakken.... wat bleek, de luifelstokken waren er wel de auto uitgegaan maar de tentstokken er niet in. Wel twee zeilen mee maar geen stokken. Nou ja, pech. We waren dus snel klaar. Om plek te maken voor de tentjes van de jongens moest ik de auto even verzetten maar ik was even vergeten dat we nu een opstapje voor achter de auto hebben, of eigenlijk hadden. Met luid gekraak liet hij het leven en we konden de restanten direct naar de dechetterie (de afvalstraat)brengen.

Daarna de tentjes van de jongens opgezet. Het was weer even puzzelen hoe het zat, vorig jaar hebben we ze nieuw gekocht dus het was even zoeken. Gelukkig ging het zonder al te veel problemen. Snel even wat gedronken en boodschappen doen. Ons devies is: niet teveel meenemen , in het buitenland kan je ook alles krijgen. En dat bleek, één kilometer verder kwamen we een soort tuin en vrijetijdswinkel tegen waar we een partytent gescoord hebben zodat we toch een soort van luifel hebben. Even eten gehaald voor vanavond en toen weer terug. Met vereende krachten de partytent opgezet en die met tie-wraps en touwtjes aan de caravan bevestigd. Het heeft wel de uitstraling van een Syrisch vluchtelingenkamp maar het werkt. We kunnen de stoelen nu mooi buiten laten staan. Het werd vrij snel fris dus zijn we maar naar binnen gegaan en hebben we gegeten. Lekker.... Tomatensoep met ballen en een broodje. Daarna nog even 'gekeesd' en dan bedoel ik het bordspel. Het ziet er naar uit dat het een frisse nacht wordt. Het is ontzettend helder buiten. Buiten het geruis van de beek die naast ons kampement stroomt zijn er geen geluiden dus er is weinig wat een goede nachtrust in de weg staat.

Drie punt één. Op zich een nietszeggend getal maar wanneer ik zeg dat dit de temperatuur in de caravan was om half tien 's ochtends, het moment van ons ontwaken, krijgt het opeens een heel andere lading. Drie punt één graden celsius. Toen ik gister schreef dat weinig een goede nacht in de weg zou kunnen staan had ik niet op deze arctische temperaturen gerekend. Drie punt één graden om half tien.... dat betekent dat het vannacht nog kouder geweest moet zijn. Inderdaad had ik vannacht wel een paar keer het idee gehad dat het behoorlijk koud was. Na de nachtplas wist ik ook niet hoe snel ik er weer in moest. Half tien was het dus al toen ik wederom de ogen opsloeg en er een soort Calvinistisch schuldgevoel van mij meester maakte. 'Er uit en niet je dag in ledigheid doorbrengen!' hoorde ik een stem in mijn onderbewustzijn zeggen. Hier kon ik niet tegenop. Dus maar snel een broek aan getrokken en de deur open om te zien of we ski's moeten huren voor vandaag. Dat viel mee. Buiten was het inmiddels al een graad of 11 en geen sneeuw. Met het zonnetje er bij en uit de wind was het in vergelijking met binnen zelfs hoogst aangenaam. Snel de waterkoker aangezet voor een kop thee en de deur maar open gelaten, dan kan de kou er uit.

Anne kwam vrij snel na mij. Ze was zo snel omdat ze zich niet meer aan hoefde te kleden. Ze had de nacht rillend in haar kleren onder de dekens doorgebracht en was volgens zeggen pas tegen het ochtendgloren in slaap gevallen. Kopje thee, lekker in het zonnetje, dan ben je de ellende snel weer vergeten. Met behulp van het kacheltje was de temperatuur in de hut inmiddels ook tot een aanvaardbaar niveau gestegen. We waren inmiddels met zijn drieën, Aege lag nog te pitten. Even ontbeten en het camping-ochtendritueel uitgevoerd. Met de handdoek over de schouder, de toilettas onder de arm en de wc rol in de had richting sanitairblok. Het vijftig cent muntje stevig in de knuist geklemd want het muntje geeft toegang tot warm water en daar waren we wel aan toe. Tegen de middag waren we allemaal schoon en ontlast en kon wat ons betrof de dag beginnen.

Bijna allemaal dus, Aege kwam rond een uur of twaalf voor de dag. Had ook een slechte nacht gehad en compenseerde dat maar direct, iets waar hij gelijk in had. Wat versuft met een broodje in de hand begon ook zijn dag. Voordat we weg konden moest hij nog een paar mailtjes afhandelen : Strogoff met de vraag of hij beschikbaar was voor vakantiewerk in de goederenontvangst.

In de loop van de middag zijn we even op zoek gegaan naar de Carrefour, een supermarkt hier in de buurt. Zoals ik gisteren al schreef, neem niet teveel mee, je kunt (bijna) alles krijgen en anders eet je maar eens iets anders. Onderweg kwamen we door Malmedy, wat een heel leuk levendig stadje leek. Uit de auto en daar even rond gewandeld. Leuke winkels, gezellig centrum en een friterie. Ik lustte ondertussen wel weer wat dus zijn we daar maar naar binnen gegaan. Fritten, kaassoufflés, bamiballen, burgers, alles was er te krijgen. We hebben ons dus maar eens lekker tegoed gedaan aan de traditionele streekkeuken, en het mag gezegd worden, slecht was het niet.

Daarna even naar het VVV. Je kunt wel zien dat we aan het begin van het seizoen zitten, men was ontzettend behulpzaam. Moet je normaal gesproken zelf de folders uit de rekken zoeken, nu was er een dame, een uiterst aardige en goed-ogende zelfs, die aan de hand van wat trefwoorden de bijpassende folders tevoorschijn wist te toveren. Een soort Google zoekmachine op benen dus. Met sommige suggesties konden we wel wat, even afhankelijk van het weer.

Daarna boodschappen gedaan. Nog op zoek geweest naar elektrische dekens maar die zijn niet meer verkrijgbaar. Men zei ons dat dat echt een seizoenartikel is. Wij vroegen ons af dat als dit het seizoen niet is, wanneer het dan wel is. Gelukkig vonden we nog een paar ouderwetse warmwater zakken, een mooi alternatief. Die meegenomen. Het is namelijk al winst wanneer de eerste kou uit je bed is. Verder nog wat eet –en drinkwerk mee en toen weer terug. Nog even een leuke boswandeling gemaakt, borreltje en eten. Het weer was zo goed dat we lekker buiten zaten en daar een gedeelte van het kookwerk deden, het is namelijk niet prettig wanneer je slaapvertrek naar versgebakken hamburgers ruikt, hoe goed ze kwalitatief ook waren.

Na de afwas nog even wat lezen, een spelletje Uno en wat praten en de kruiken in de bedden gelegd. Anne wilde vroeg naar bed dus daar hebben we een half uur voordat ze ging de elektrische kachel in de tent gezet, het was dus al lekker toen ze er in kroop. Daarna ging het ding naar Aege voor een soortgelijke behandeling. Na nog een paar spelletjes ging ook hij naar bed en kregen wij de kachel weer terug om de boel hier nog even te verwarmen alvorens we de echtelijke sponde in te duiken. Buiten is de temperatuur inmiddels gedaald tot 4.3 graden. Benieuwd of we de nacht vandaag beter doorkomen dan gisteren.

Rond half vier vannacht hoorde ik het eerste getik op het dak. Het begon zacht het getik werd steeds luider tot het een aanhoudend staccato werd . Regen. Hadden we nog niet gehad. Regen komt uit wolken. De aanwezigheid van wolken betekent dat het niet helder is. Bijgevolg was niet zo koud als gisteren want de wolken houden de uitstraling van warmte tegen. Dat was dan toch maar weer een bijkomend voordeel, zo koud als gisteren was het bij lange na niet. Een geruststellende gedachte. Morpheus, de god van de slaap, deed daarna zijn werk en zorgde er voor dat ik al mijmerend de slaap weer vatte. Tot half 10 had ik nergens meer besef van.

Blijkbaar had het repeterende geluid van de regen op iedereen hetzelfde verdovende effect want ik was weer de eerste. Snel in de kleren en eens even kijken hoe de wereld er voor stond. Het viel me niet tegen, de stoelen wat nat en wat zakken met water in het dak van onze partytent. Even een mes gepakt en daar een gat in geprikt. Het gevolg was wel dat er direct een straal koud regenwater via mijn arm richting warme oksel liep. Dit had een lichte verwensing tot gevolg. Gelukkig staan we bijna alleen op ons veld dus er werd niet raar naar me gekeken.

Daarna thee gezet voor de rest van de troep. We zouden er op tijd uit gaan want het idee was om er een actieve dag van te maken. Even brood gehaald en ontbeten. Boel in de auto geladen en daarna rechtsaf gereden in plaats van linksaf. Na anderhalve kilometer kwamen we bij het circuit van Francorchamps uit. We troffen het, komend weekend zijn er races en er werd nu, ondanks de regen, volop getraind.

Wat een herrie, wat een auto's. Hoewel ze vanwege de weersomstandigheden waarschijnlijk nog niet voluit gingen reden met een noodgang. We konden vlak bij de baan komen en stonden eerste rang. We verbaasden ons over de snelheid van de wagens. Later zijn we nog even verkast. We konden de trainingen ook van een hoger gelegen plek waarnemen. Ruim anderhalf uur zijn we er gebleven en we hebben er van genoten. Op een gegeven moment begon het echter zo hard te regenen dat we het voor gezien hielden.

Daarna zijn we naar Verviers gegaan. We hadden weinig alternatieven. Alles wat we interessant vonden waren buitenactiviteiten maar daar was het weer niet echt naar. We verwachtten dat er daar wel een grote shoppingmall of winkelcentrum zou zijn dus hup, op zoek. Vanaf de snelweg zagen we het al liggen: even zoeken maar we hadden het snel te pakken. Decathlon was de eerste winkel die we troffen. Een grote sportwinkel. Alvast een zwembroek gescoord voor de komende vakantie, over veertien dagen. Ook nog een campingtafel meegenomen want die van ons is bijna overleden en hier hadden ze een prachtige aanbieding. Daarna een rondje langs de rest van de winkels maar dat was niks. Omdat we eigenlijk wel trek hadden zijn we daarna naar het centrum gereden om te kijken of we daar wat te eten konden krijgen maar louloene. Helemaal niks. Bij Delahaize wat brood en beleg gehaald en een pak chocomel (le veritable) en in de auto maar een broodje gegeten.

Toen terug naar de camping. In de caravan maar wat spelletjes gedaan terwijl de regen op het dak bleef tikken. Rond een uur of acht werd het droog en brak de zon zowaar nog even door. Een voorbode van betere tijden? Laten we het hopen. Morgen kan je het lezen.

Gelukkig, vanmorgen was het droog. Vannacht af en toe nog een buitje gehad maar nu prikte er af en toe voorzichtig de zon door de wolken. Snel in de kleren om voor vandaag even boodschappen te halen. Het is één mei, de dag van de arbeid en deze dag kenmerkt zich vooral dat er in deze contreien niet gearbeid wordt. Zo zijn de winkels ook maar beperkt open. Tenminste, dat is ons verteld maar ik kon geen geopende winkel vinden vanmorgen. Op de bakker na. Gelukkig maar, hadden we evengoed nog brood vandaag. De rest scharrelen we wel bij elkaar.

Vanmorgen naar Malmedy want daar is vanaf een uur of tien een Harley Davidson treffen. Dat doen motorrijders wel meer. Ze komen dan bij elkaar om te ouwe hoeren, bier te drinken en te kijken wie de mooiste en de grootste heeft. We kwamen rond een uur of twaalf Malmedy in en konden de auto mooi aan de rand van het centrum kwijt. Lopend verder. Geen ramp want zo groot is het dorp niet. Overal was wel de gendarmerie nerveus aanwezig, heen en weer rijdend in hun VW Transporters en op de mountainbike, wachtend op wat er komen ging.

Hier en daar stonden wel plukjes motorrijders maar om te zeggen 'Wat een evenement', nou nee. Misschien was het wel op een andere plek. Wij naar het VVV om daar te vragen. Zelfde juffrouw als van de week. Nee, we zaten goed in het centrum. Rond een uur of twee zou er een hele grote groep rijders onder politiebegeleiding door het dorp komen en niet één, maar wel twee keer. Het was inmiddels al één uur en het weer was goed. Op een terras gaan zitten met een kop koffie. Het viel ons wel op dat er op hetzelfde terras een hoop grijzende, te dikke heren met zwarte, te nieuwe lederen kleding aan, aanwezig waren. Stoer een rode zakdoek om de nek, wat provocerende baardgroei aan de kin en getooid met zonnebril. De jassen waren in ons geval voorzien van een patch waarop 'Ardennes Vert's' stond.

Wel grappig, duidelijk bezig met een tweede jeugd, de vrije tijd invullend die ze na de scheiding kregen. Zichzelf als outcast presenterend om toch maar ergens bij te horen. Van de overwaarde van het huis een motor gekocht en je hebt de nieuwe generatie 'Easy Riders', iets waar ze vroeger vanwege carrière-drift of een te verstikkende relatie niet aan toe gekomen zijn. Het deed me erg denken aan de 'Wild Hogs', een film met John Travolta, waar een groep vrienden van vroeger op soortgelijke wijze hun jeugd wil herbeleven. Dat dit hopeloos mis gaat laat zich raden. Zelfs de logo's van 'The Wild Hogs' kwamen overeen met die van de 'Ardennes Vert's', een lachende wilde zwijnenkop. Rond een uur of twee kwam er inderdaad een stoet motorrijders langs, een honderdtal schatten we. Allemaal voldeden ze enigszins aan het zojuist geschetste profiel. De mannen van het terras stapten ook op en sloten zich bij de tweede rondgang aan bij de polonaise. Dat was het dan, tegenvallend maar gelukkig was de koffie goed.

Terug naar de auto. Daar bijna aangekomen ontdekten we een supermarkt die nog wel open was. De redding was nabij.... Wat broodbeleg gekocht en in de auto even een broodje gemaakt. Aan het begin schreef ik al dat het hier een feestdag is vandaag. Nu kenmerkte deze dag zich door het volledig ontbreken van feestelijkheden. Alles dicht en niets te doen. Het deed me denken aan eerste Paasdag in de jaren zestig. Wat een vervelende dagen waren dat. Knappe kleren aan, wachtend op mogelijke visite en vooral niet naar buiten want dan konden je kleren smerig worden. TV was er nog nauwelijks en op de radio waren alleen de KRO en de NCRV op dat soort dagen te horen. Gezellig met een preek of een overdenking. Ik was altijd blij wanneer dit soort dagen weer over waren en we weer overgingen tot de orde van dag. Om dit jeugdgevoel even vast te houden zijn we maar naar Monschau (D) gereden. Onderweg er heen hebben we ook nog even een boswandeling gemaakt in de buurt van kasteel Reinhardstein, een voormalige residentie van de Nassau's en de Nesselrodes. Het kasteel lag volgens de folders mooi verscholen in het bos en dat klopte, want ondanks onze wandeling van een uur hebben we het kasteel niet kunnen vinden.

Monschau, ik ben daar in een ver verleden ook eens geweest. Op de brommer, ik moet ongeveer 17 jaar geweest zijn, kamperen met wat vrienden. Ik kan me niet herinneren dat ik er erg van genoten heb maar het stadje vond ik wel mooi. De heuvels er om heen ervoer ik indertijd als bergen. Verder als de Veluwe was ik nog nauwelijks geweest. We zijn inmiddels veertig jaar verder en het zag er toch heel anders uit dan het stadje uit mijn herinnering. Dat zal wel meer aan mijn geheugen liggen dan aan Monschau, dat schijnt de afgelopen paar eeuwen nauwelijks veranderd te zijn. Hoewel erg toeristisch toch wel leuk maar met een uur heb je het gezien. Daarna via de toeristische route weer terug naar de camping.

Waren we de afgelopen dagen nog bijna de enige gasten, het begon nu al aardig vol te lopen. Dit vanwege de races komend weekend. Hoofdzakelijk mannengroepen die hier heen komen. Wild Hogs maar dan anders. Wel vijftigers en zestigers maar dan anders. Ze komen aan in té grote gehuurde campers of met overjarige vouwwagens. Het eerste wat uitgeladen wordt is het bier en zijn de barbecues. De rest is bijzaak. Tenten worden tussen twee blikjes bier in opgezet en alles gaat in een ontspannen 'ouwe jongens krentenbrood' sfeer. De barbecues worden aangestoken met wat oude takken, ze branden voor geen meter en roken als een malle maar dat mag de pret niet drukken. Rauwe worst met bier en vrienden, wat wil een man nog meer?

Wij hebben vanavond ook voor het eerst buiten zitten eten. Het was nog wel wat fris maar het echte kampeergevoel maakte een hoop goed. Het was weer redelijk weer, helder, dus het koelde snel af. Vanavond binnen gezeten en nog even een artikel voor de Gouden Engel afgemaakt. Die moet ook weer klaar en liefst voor de volgende vakantie, over twee weken.

Een rustige start vanmorgen. Het ontbijt werd een brunch en pas rond een uur of twaalf kwamen we een beetje op gang. Het was lekker weer. Vanmorgen eerst de camping maar eens betaald. Op de rekening stond dat we al een aanbetaling gedaan hadden van vijftig euro maar daar konden wij ons niets van herinneren, maar, zoals ik gisteren al schreef, mijn geheugen is niet waterdicht. Wie ben ik dan om aan de waarnemingen van anderen te twijfelen. De rekening viel dus vijftig euro mee, kwam goed uit want geld kan je maar één keer uitgeven.

In de middag een toeristische route gereden: La route panoramique de Troisponts, een route met mooie vergezichten. Uit ervaring weten we dat deze routes je op plekjes brengen waar je normaal niet komt. Volop verrassingen dus weer. Onderweg nog een boswandeling gemaakt. Een prachtig bos, donker met hier en daar een open plek en beekjes die er doorheen liepen. Op een gegeven moment vond Aege twee kadavers van herten, helemaal kaalgevreten maar ze stonken nog als een malle. De koppen ontbraken dus we denken dat die wel ergens aan de muur hangen.

Ondertussen wel wat trek gekregen dus in het volgende dorp een bakkerij opgezocht waar ze ook sandwiches verkochten. Wij daar wat uitgezocht maar de verkoopster was erg 'desolée' (teleurgesteld) want ze kon ons niet aan een sandwich helpen want ze had geen broodjes meer om ze mee te maken. Een winkel vol met brood en geen brood om een broodje mee te maken. Pak desnoods een paar sneden brood, beleg ze en verkoop ze voor 5 euro per stuk. Wat een domkoppen, in 10 minuten kan je 16 euro verdienen en je doet het niet. Een uurloon van bijna 100 euro laat je schieten, onbegrijpelijk. Wij naar de buren, een brasserie. We kregen keurig de kaart voorgeschoteld. Koffie en thee besteld en wat een paar tosti's. Helaas, dat ging ook niet, de lunchkaart ging tot drie uur en het was nu al kwart over drie. Geen wonder dat de crisis in Wallonië veel harder toeslaat dan in Vlaanderen. Ik begrijp nu hoe het zit.

Met de maag slechts gevuld met slappe thee naar de supermarkt toe en daar maar eens rondgekeken. Wanneer ze ons hier niet willen helpen, helpen we onszelf wel even. Besloten om de meevaller van vanmorgen om te zetten in een barbecue. Er lag volop bij Dehaize dus de kar volgeladen en terug naar de camping. Met een kwartier voorbereiding kon de grillplaat aan en om half vijf lagen de eerste kipspiezen te sudderen. Heerlijk gegeten, zelfs het weer liet ons niet in de steek. Kwart over zes waren alle buiken gevuld en konden we aan de afwas. Gelukkig hadden we niet veel vanwege de vooruitziende blik om papieren borden uit de winkel mee te nemen. Snel klaar dus en dat kwam goed uit want om zeven uur zouden de boogschietlessen beginnen en dat wilden we ook nog wel even meemaken.

In het bos hier is een parcours uitgezet waar je onder begeleiding op kunstbeesten kunt schieten. Dat wilden we wel meemaken. We kwamen bij de schietbaan aan en daar stonden al een hoop mensen, gewapend met pijl en boog. Aege sprak de opperboogschutter aan en vertelde dat wij ook wel mee wilden doen. Dat trof niet, zaterdagavond was clubavond. De enige avond dat campinggasten niet terecht konden. Aege zwaar teleurgesteld en die ging een rondje lopen om even stoom af te blazen. Wij terug naar de caravan voor de blog en een spelletje Uno. Een uurtje later kwam hij weer terug. Na nog wat spelletjes Uno en een vertaalactie van een verhaal over de oorlog werd het tijd om de rust te zoeken. De laatste avond alweer. Het is snel gegaan.

Zondag 3 mei 2015: Weer terug

Het zit er weer op, vandaag weer terug. Een lichte miezer verwelkomde mij toen ik de deur Gelukkig gloorden aan de kim de eerste opklaringen. Gelijk maar even in de auto gestapt en brood gehaald. Toen ik terug kwam stond de thee al klaar. Spullen uit de tenten gehaald en luchtig de tenten opgerold. Ondanks dat het nu droog was waren ze nog steeds vochtig. Gelukkig schijnt het morgen mooi weer te zijn dus kunnen ze nog even over de waslijn.

Alles in de auto, eerst even eten en toen nog even gebruik maken van het sanitair, lekker even onder de douche voordat we weer terug gaan. Rond een uur of half elf verlieten we Eau Rouge, richting Verviers en Luik, richting huis dus. Nog wel even getankt want het is hier toch duidelijk goedkoper dan bij ons. Onderweg nog even een picknick gedaan in de sleurhut, lekker uit de wind.

Met een paar uur waren we weer thuis, het was vrij rustig op de weg. Het was heerlijk weer toen we weer thuis kwamen. Eerst even de auto leeghalen, wasmachine vullen en toen naar de Turk voor een broodje kebab. Dit godenmaal was een waardige afsluiting voor een goede week. Aege ging na het eten weer naar Heerhugowaard, wij naar Koedijk. Een goede week. Kunnen we wel eens vaker doen, want eigenlijk is het niet ver naar België maar het lijkt wel buitenland.